ประมาณกลางเดือนเมษายน 2487 ขณะที่ม.ล.ขาบ กุญชร กำลังรอรับสัญญาณวิทยุจากเสรีไทยทั้ง 5 นายซึ่งในช่วงเวลานั้นควรจะอยู่ในประเทศไทยแล้ว ร.อ.โผน อินทรทัต กลับมาซือเหมาและรายงานว่า ร.ท.การุณ เก่งระดมยิงกับ ร.ท. เอี่ยน ขัมพานนท์เดินทางกลับมาเชียงรุ่งอีก ทั้งๆที่ได้ออกเดินทางมุ่งไปเมืองล่าแล้ว ส่วนร.ท.โผนยังคงติดค้างอยู่ เนื่องจากจีนผู้นำทางไม่ยอมพาไป โดยอ้างข้อขัดข้องสารพัดอย่างและที่สุดก็บอกว่าต้องการยารักษาโรค ทำให้ ร.อ.โผนต้องเดินทางบุกป่ากลับมาที่ฐานปฏิบัติการซือเหมา รวมเวลาที่ ร.อ.โผน อินทรทัต ออกเดินทางไปเชียงรุ่งพร้อมกับ ม.ล.ขาบ กุญชรและเพื่อนเสรีไทยสายอเมริกา 4 นายเมื่อวันที่ 29 กุมภาพันธ์ จนกระทั่งกลับสู่ซือเหมาประมาณเดือนครึ่ง

เมื่อ ร.อ.โผนรวบรวมยาได้แล้ว ก็เดินทางไปเชียงรุ่งตามลำพังอีกครั้งหนึ่งโดยใช้เวลาประมาณ 1 สัปดาห์ ความบิดพลิ้วของคนจีนผู้นำทางที่ร.อ.โผน รายงานทำให้ ม.ล.ขาบ และ ร.อ.นิคอล สมิธ ต้องไปขอร้องบาทหลวงอิวยีน คุง ให้เป็นผู้นำทางทหารเสรีไทยเข้าประเทศไทยอีก 5 นาย คือ ร.ท.เป้า ขำอุไร คู่กับ ร.ท.พิสุทธิ์ สุทัศน์ ณ อยุธยา ร.ท.บุญเย็น ศศิรัตน์ คู่กับ ร.ท.สวัสดิ์ เชี่ยวสกุล ส่วนร.ท.อานนท์ ณ ป้อมเพชรเดินทางโดยลำพังในลักษณะเดียวกับ ร.อ.โผน อินทรทัต

การเดินทางออกจากซือเหมาอีกครั้งเริ่มต้นเมื่อ 27 เมษายน 2487 โดยมีจุดหมายที่เมืองเชียงรุ่งเป็นแห่งแรก หลังจากนั้นต่างก็แยกย้ายกันไปตามแผนที่กำหนดไว้ ร.อ.โผนเดินทางจากเชียงรุ่งไปเมืองล่า แล้วล้มป่วยด้วยโรคบิดอยู่ที่นั่นจนกระทั่งกลางเดือนพฤษภาคมจึงสามารถเดินทางต่อไปได้